یقیناْ  آن حیاتی حیات است که مقدس باشد و حیاتی مقدس است که در جهانی مقدس وباخدایی که مبنای همه تقدس هاست بتوان به سر برد و لذا می خواهیم بگوییم :آشتی با خدا آشتی با همه چیزهاست که همه چیز به جهت بی خدایی ما به ما پشت کرده بودند و مانیز به آنها پشت کرده بودیم . وبا چهره ظلمانی عالم روبه رو بودیم ونه با چهره رحمانی وحیاتمندش  و در این حال در واقع با هیچ چیز آشنا نخواهیم بود و هیچ چیز هم باما آشنا نخواهدبود واین تنهایی واقعا مرگ است و مرگ آفرین .